Maandelijks archief: november 2011

Damian

Geplaatst op november 28, 2011 door davitah

Duister is de nacht. Zwart als nooit tevoren. De maan, een sikkel nog, had geen schijn van kans. Ze probeerde wel. Donkere wolken grepen samen, wild als een storm. Vanacht was niemand veilig. Duister is zij. Zwart als de nacht. … Lees verder →

Geplaatst in ik heb je nooit een rozentuin beloofd | Een reactie plaatsen

bedwelmend als wierook

Geplaatst op november 24, 2011 door davitah

sluit me in een boek daar zal ik leven gevangen als ik ben   scharlaken rood of was het wit   schimmen leven op de muur schreeuwen tranen maar wees toch stil verroer je niet   de eieren verdomde eieren … Lees verder →

Geplaatst in Uncategorized | Een reactie plaatsen

Lopen op het water

Geplaatst op november 22, 2011 door davitah

Lopen op het water.

Geplaatst in Uncategorized | Een reactie plaatsen

Geplaatst op november 22, 2011 door davitah

hulp vragen? voor wat? voor de blaren waarop je nu eenmaal zitten moet. waarom zou je gespaard worden en hoe durf je op je knieen. hypocriet! het schaamrood op je wangen. en zelfs dat slechts voor het vlees van jouw … Lees verder →

Geplaatst in scherven | 2 reacties

als sterren vallen

Geplaatst op november 17, 2011 door davitah

de appels zijn rood hard en schel was haar lach bij de herinnering aan die woorden een nieuw patroon en wel aloud verdrinken, verdiepen en eindigen in schijnbare passie mooie woorden dichtbij kom dichterbij voel me en ik maak je … Lees verder →

Geplaatst in ik heb je nooit een rozentuin beloofd | Een reactie plaatsen

erbaccia

Geplaatst op november 8, 2011 door davitah

Mijn ziel. Wat zwellen uwer tranen, kent gij niet het ritueel. Ontken, vlucht, wordt neergehaald. Mijn ziel geloofd, is blind. Blind geenszins! Brult het in duisternis. Alwetend in het wederkerend proces. Alwetend in pijn, knochtend aan passie, vlammen, ogenschijnlijk heet. … Lees verder →

Advertentie

Geplaatst in ik heb je nooit een rozentuin beloofd | 6 reacties

all these tapes in my head

Geplaatst op november 4, 2011 door davitah

Dus zo is het. Zo werkt het en toch weet je niet hoe het werkt. Het ratelt in haar hoofd. Gedachten struikelen over elkaar heen. Hoe ze de dagen door aan het rennen is. Hoe ze goed wil doen, daar … Lees verder →

Geplaatst in ik heb je nooit een rozentuin beloofd | 2 reacties

de appels zijn rood

Geplaatst op november 3, 2011 door davitah

 Je zegt dat ik mijn wereld moet vernietigen. Misschien. En dan en welke wereld. Er zijn er toch zoveel. En ik moest hem vinden om mijzelf te vinden. Maar dat was weer een ander. En telkens weer is daar de … Lees verder →

Geplaatst in ik heb je nooit een rozentuin beloofd | 7 reacties