O cruelty. Het herkennen van patronen is zoveel erger. Het weten van eindig. En toch het knagende het willen toestaan en ja het uitproberen. Waar ligt de grens. Ik trek je er wel over. Ik verpletterende Medusa.
Och onschuldigheid, afgrijselijk spel. Vermorzelende niet liefde. De weg ernaar toe is genoeg. Scherven maken om over te rennen. Een volgend patroon. O cruelty. Medusa. Zwaktebod. Marionet. Uitstrekkend naar pseudo-erkenning.
Walgend gaat zij. Hoofd geheven. Tot het uiterste en hol is haar lach. Bitter haar tranen.
Leeg haar hart.
neverendingorchard 