Categorie archief: Julia

Maar vroeger, wat wilde je toen worden? De vraag kwam zacht na vele tranen. Ze was weer ingestort. Toen het nog goed ging wist ze al dat het niet duren zou. Ze vecht nog steeds. Het lijkt of hij nu … Lees verder →

Vervelend ook, hoe alles indruist tegen wat ze werkelijk wil. Doet haar afvragen wat ze dan werkelijk wil. Schokkend ook, hoe haar hoofd haar hart tegenvalt. Ergerlijk vervelend. Het constante zoeken, willen zien. Loslaten is beter. Ze koos voor de … Lees verder →

Ze hoort ze. Geluiden. Vroeger nietszeggend of bekend. Nu onheilspellend, uit iedere hoek. Gebonk boven haar hoofd, kraken van de trap. Een deur, een raam. Niets is wat het lijkt. Het oude donkerblauwe Golfje wat door de straat rijd zit … Lees verder →

De getroffene stort ineen. De gelatene voelt al niet meer. Precies waar ze geen interesse in heeft. En verdorie die tranen, die brok, en alles waar controle verdwenen blijkt. Weg en rot op.   Hard en recht je rug. En … Lees verder →

Onverwachts en met harde klap daalt het neer. Zo de mist in gereden. Dikke mist. vol op de rem. Ademnood, maar niet van het fijne soort. Onverwachts en ongewild reeds herkenbaar. De dikke wolk van moeheid. Gelatenheid in de mix … Lees verder →

Ze schrok er toch maar weer van. Ze wist het wel hoor. Zoals ze altijd alles wist. Ze was immers the queen. Hij hoorde haar verhalen aan. Echte heuse verhalen en vol van ongeoorloofdheid. Ze moest lachen om het woord. … Lees verder →