Categorie archief: scherven

Ze schrok er toch van. Gedachten aan echt heus ziek worden en dat dat dan een doel gaf. Er waren tijden dat sterven haar angstig maakte. Nog wel, slechts het deel dat het dan voorbij was gaf haar een ander … Lees verder →

Zie ons toch nutteloos ons best doen. Het schrijnt aan alle kanten. Maar zolang hij haar ziet als trekken van een persoonlijkheidsstoornis, zal het nimmer lukken haar werkelijk te kennen. Zolang hij zijn best blijft doen zonder werkelijk te voelen. Zonder een … Lees verder →

Er is geen rust. Van alle kanten kwamen ze op haar af. Woorden en zinnen. Onderhuidse bedoelingen. Schijnbewegingen. Het passieve gemanipuleer verpakt in starheid en onvermogen tot anders denken. Weer een gebeurtenis, weer een verwijt, weer een paar bevestigende zinnen. … Lees verder →

Als je ziel te vol zit, dan moet je huilen. Dat zei hij zomaar. Sindsdien mocht ze huilen. Van haarzelf. Niet van anderen. Dat is lastig hoor.   En ze bedacht zich dat ze maar een klein zieltje moest hebben. … Lees verder →

Het verbaasde haar niets. Onder al haar geveinsde vrolijkheid, stoerigheid, woorden om ze het gevoel te geven: wat is ze leuk. Onder alles was het broeiende, steeds heftiger, steeds heter. Vermoedens, gedachten die elkaar bestoken. De zie-je-wels en het-zal-ook-wel. Haar … Lees verder →

Heen en weer geslingerd, opgetild en neergesmeten. Helderheid komt als een golf der zee. Was het niet Jacobus die ons waarschuwde, lang voor wij geboren werden. En toch, ook Petrus bewandelde de wateren. Tot een golf hem wankelen deed. Natuurlijk. … Lees verder →

Ze kijkt alleen. Ziet de woede, machteloze woede. Logisch ook. Haar onbewuste weet feilloos wat ze aanricht. Dat het ook nu gebeuren zou bracht meer pijn teweeg dan gewenst. Woorden sprak ze, verhalen vertelde ze. Waar gebeurd en allemaal verleden. … Lees verder →

hulp vragen? voor wat? voor de blaren waarop je nu eenmaal zitten moet. waarom zou je gespaard worden en hoe durf je op je knieen. hypocriet! het schaamrood op je wangen. en zelfs dat slechts voor het vlees van jouw … Lees verder →

Elf jaar was het. Gisteren was het elf jaar geleden. De dag zelf was een poppekast. Dat vond zij. Het regende zelfs. Ze voelde zich belachelijk in haar jurk. Ze voelde zich bekeken. Ze voelde zich figurant in de geflopte … Lees verder →